Στον Ζιάκα Γρεβενών, στην καρδιά της Πίνδου, λειτούργησε για δεκαετίες ένα εργοστάσιο που άφησε το αποτύπωμά του στην τοπική κοινωνία. Η μονάδα εμφιάλωσης νερού και παραγωγής αναψυκτικών «Πίνδος» αποτέλεσε μια από τις λίγες βιομηχανικές δραστηριότητες της περιοχής, προσφέροντας εργασία και φέρνοντας το όνομα του χωριού σε όλη την Ελλάδα.
Η ίδρυση και η ανάπτυξη
Η επιχείρηση ξεκίνησε τη διαδρομή της το 1977 με την ίδρυση της «Πίνδος Ε.Π.Ε.». Το 2002, έπειτα από 25 χρόνια λειτουργίας, η εταιρεία μετατράπηκε σε Ανώνυμη με την επωνυμία «Νερό Πίνδου Α.Ε.», διατηρώντας την έδρα της στον Ζιάκα Γρεβενών. Στόχος ήταν η αξιοποίηση των πλούσιων υδάτινων πηγών της περιοχής και η δημιουργία προϊόντων που θα μπορούσαν να σταθούν απέναντι στον σκληρό ανταγωνισμό των μεγάλων εταιρειών του κλάδου.
Σύμφωνα με τοπικές μαρτυρίες, η ίδρυση της επιχείρησης έγινε από τους Ζιώγα και Χασιώτη, με μετόχους κατοίκους του Ζιάκα, οι οποίοι κατείχαν περίπου το 17% της εταιρείας. Στη συνέχεια, το εργοστάσιο πέρασε στα χέρια του επιχειρηματία Κατηκαρίδη και το 1998 στον Ιτσεβίδη. Το ποσοστό των κατοίκων του Ζιάκα χάθηκε αργότερα, όταν η επιχείρηση μετατράπηκε σε ανώνυμη εταιρεία και πραγματοποιήθηκε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου.
Ακαδημαϊκές μελέτες αναφέρουν, η «Νερό Πίνδου Α.Ε.» απασχολούσε από 9 έως 12 εργαζομένους και είχε κύκλο εργασιών που το 2006 ξεπέρασε τις 493.000 ευρώ, σύμφωνα με στοιχεία της ICAP. Η επιχείρηση παρουσίαζε σταθερή ανάπτυξη εκείνη την περίοδο, με προοπτικές για περαιτέρω εδραίωση στην αγορά.
Τα προϊόντα και η παρουσία στην αγορά
Το εργοστάσιο παρήγαγε εμφιαλωμένο επιτραπέζιο νερό με το εμπορικό σήμα «Pindos – Natural Table Water», το οποίο διανεμόταν σε όλη την Ελλάδα. Οι γραμμές παραγωγής περιλάμβαναν συσκευασίες PET 500 ml, 1 λίτρου και 1,5 λίτρου, καθώς και γυάλινες φιάλες 1 λίτρου. Εκτός από νερό, η εταιρεία δραστηριοποιήθηκε και στην παραγωγή αναψυκτικών και χυμών, προσπαθώντας να διαφοροποιήσει την παρουσία της στην αγορά.
Η παρακμή και το κλείσιμο
Παρά τις φιλοδοξίες, η εταιρεία δυσκολεύτηκε να ανταγωνιστεί τις πολυεθνικές που κυριαρχούσαν στον κλάδο. Η αύξηση του κόστους παραγωγής, οι δυσκολίες στη διανομή και η περιορισμένη δυνατότητα προώθησης οδήγησαν σταδιακά στη συρρίκνωση της δραστηριότητας.
Σύμφωνα με αναφορές, το εργοστάσιο έπαψε να λειτουργεί περίπου το 2014. Παρότι δεν υπάρχουν επίσημες ανακοινώσεις για το κλείσιμο, η απουσία προϊόντων από την αγορά και η εγκατάλειψη των εγκαταστάσεων στον Ζιάκα επιβεβαιώνουν το τέλος μιας εποχής.
Η σημερινή εικόνα
Σήμερα, τα κτίρια της «Πίνδος» στέκουν σιωπηλά, με παλιά μηχανήματα και ετικέτες να θυμίζουν τη δραστηριότητα που κάποτε έδινε ζωή στον τόπο. Ο χώρος αποτελεί πλέον μνημείο μιας βιομηχανικής προσπάθειας που, αν και μικρή σε μέγεθος, είχε σημαντική συμβολή στην τοπική κοινωνία του Ζιάκα.
Η ιστορία της «Πίνδος» δεν είναι απλώς μια αναφορά σε ένα εργοστάσιο νερού και αναψυκτικών. Είναι ένα παράδειγμα του πώς μικρές επιχειρήσεις της ελληνικής περιφέρειας προσπάθησαν να σταθούν στον χάρτη της εγχώριας αγοράς, αξιοποιώντας τους φυσικούς πόρους και την τοπική εργατικότητα. Αν και η δραστηριότητά της σταμάτησε, το όνομά της παραμένει ζωντανό στη μνήμη των κατοίκων και αποτελεί κομμάτι της βιομηχανικής κληρονομιάς των Γρεβενών.
